10 de Mircea Petean
Mircea Petean |
10
la mejilla cogió un tanto de asperezas
si pasas con la palma encuentras espinas
acércate – escuchas cómo callan en la barba los ríos secos
para seguirlos con tus largos dedos
en el amoratado ocaso otro camino se deshizo
encima– ves – la nieve se reduce a ceniza
y la rama del nogal apenas se puede saber
si ahora – en la primera primavera – brotará
oh, tuviste un gran privilegio
de poner nombre – largo cortejo
nudos de sonidos urdieron tu boca
se desataron uno tras uno descubriendo la quemadura
Traducido al español por Elisabeta Boțan
10
obrazul a cam prins
asprimi
de treci cu palma dai de spini
apropie-te – auzi cum tac în barbă râuri seci
cu degetele tale lungi să le petreci
în vineţiu amurg s-a desfăcut alt drum
deasupra – vezi – ninsoarea se preface-n scrum
iar creanga de nuc abia se poate şti
dacă acum– întâia primăvară– va înmuguri
oho, avut-ai mare privilegiu
să dai nume – lung cortegiu
noduri de sunete urzit-a gura
pe rând s-au desfăcut dezvăluind arsura
Tradus în spaniolă de Elisabeta Boțan
Tradus în spaniolă de Elisabeta Boțan
Comentarios
Publicar un comentario