"El poema del dacio" - "Poemul unui dac" de Teo Cabel. Traducción de rumano a español por Elisabeta Boțan.

Teo Cabel





El poema del dacio

Amada mía,
La última vez que nos vimos
Fue en la Columna1,
Cuando habías venido a traer
El gorro de tarabostes2
Que se me había caído en el polvo del imperio.


Me habías afilado el sable, la sica3, con la mirada
De tus ojos llenos de ira contra aquel que
Me había apresado en el mármol.

La Columna se había tambaleado a punto de derrumbarse
Por nuestro afán…


Solo tú habías retornado,
Para curar el futuro
De la desmemoria.
Yo me había quedado a vigilar
Por los siglos
Amada mía… aún siento en mi barba
La sombra de tu mano…




¹ Se refiere a la Columna de Trajano
² Tarabostes – es el nombre que dieron los romanos a los nobles de Tracia, (sacerdotes y  jefes) que llevaban un gorro de lana .
³ La sica es una espada curva originaria de la región de Tracia
Contactar con la traductora Elisabeta Boțan





Poemul unui dac

Iubito,
Ne-am întâlnit ultima oară
Pe Columnă,
Când ai venit să-mi aduci
Căciula de tarabostes
Căzută în praful imperiului.

Mi-ai ascuţit sabia, sica, cu privirea
Ochilor tăi plini de mânie împotriva celui care
M-a închis în marmură.

Columna s-a clătinat să se dărâme
Din zbaterea noastră...

Te-ai întors doar tu,
Să vindeci viitorul
De uitare.
Eu am rămas să fac de gardă
Cu veacul...
Iubito... încă mai simt în barbă
Umbra mâinii tale...

Comentarios